Recensie: Drie is teveel

Je zal maar een aap tegenkomen in de Engelse tuin

Contact batste direct vol de the roaring twenties in, met stil spel dat wel: Driekus de stoker, geen blad voor de bek, volksjongen, lawaaierig; Jantsje de dienstmaagd: slaafs onderdanig, niet zo snugger en Emiel de alleskunner, huisknecht en humorvol. Dit trio, David van Mierlo, Mayke Kamp en Klaas Hager bewoog zich soepel in het bijzonder fraaie jaren 20 decor, onder jaren 20 grammofoon muziek en kijkend op de achtergrond naar een groot scherm met een zwart wit film van Harlingen in 1924, strand tafereel uit jaren 20 en beelden van markante gebouwen.

Foto: Joachim de Ruijter

Wat een techniek en prachtige oplossing om de spelers in een ander decor te laten acteren, aan de deurbel, in de keuken, in de eetkamer, in de tuin en allemaal in die wat mistige zwart wit toon uit de twenties. Trouwens de techniek was formidabel in timing maar zeker ook in de geluid overdracht van de spelers. Perfect te verstaan, geen haperingen, geen storende bijgeluiden, nee Jelle van Abbema en Kor Posthumus (geluid techniek) hadden het prima voor elkaar.

Theater aan het water

Op de 200 stoelen (180 bezet op vrijdag) was een programma flyer gelegd in, u raad het al, een stijlvolle 1924 opmaak. Secretaris Hannah van der Tuin was de vliegende keep en hield alles zorgvuldig in de gaten, was oplossingsgericht en is de verbindende factor binnen de 65 jarige toneel vereniging Contact, penningmeester des bestuur, David van Mierlo speelde mee en voorzitter Robin de Vries ook, maar die verwelkomde eerst het publiek in het Entrepot theater, meldde dat er in de pauze volop gegokt kon worden met loten, er waren mooie prijzen beschikbaar van ondernemers in Harlingen te winnen, dat spelers van het Sprookje de catering verzorgen en nodigde zijn gasten uit om vooral te genieten van Drie is te veel…..Na het stille spel van het karakter trio, kwamen Joke Schipper (Mary Gravesande) en Marjolein Veenstra (dochter Enny Gravesande én debutante!) tot een lange dialoog zonder één hapering in een goede toon zetting en een aandacht vast houdend verhaal. Moeders was enthousiast over de komende kennismaking tussen dochter en jeugd klasgenoot Fred (Iemke-Pieter Zeijlemaker, die naar Amerika was verhuisd en de beoogd huwelijks kandidaat was). Maar Enny had daar in het geheel geen nocht an.

Drie is teveel!

Snode plannen kwamen tot stand, buiten pappie en mammie om, want alles kunner Emiel moest van de trap vallen met snoek duik, dermate geblesseerd raken dat hij onmogelijk de Amerikaanse gasten, die aan staande waren, kon bedienen en zo zou alles in het water vallen. Pa Gravesande (Berry van Mierlo) en Ma bedachten na die fatale val partij van de trap dat Driekus de stoker (hij onderhield alle stookplaatsen in de villawijk waar de Gravesandes resideerden) wellicht iemand wist ter vervanging, maar uiteindelijk werd hij zelf de huismeester en kreeg de wat sjiekere naam Drie. Hilarische taferelen toen de Amerikaanse gasten arriveerden. In de familie Oldenbach werden Gerben Wijnia, Marjan Rutkens, Marina Hager en Iemke-Pieter Zeijlemaker herkend. Stuk voor stuk getalenteerde toneel spelers. Na afloop vroeg een stadgenoot, die niet was komen kijken: “Als je niet onderweg dacht ‘was het maar pauze’ dan deden ze het goed!”. Ook ging er niemand vroeg tijdig weg en bleef de aandacht tot de laatste scene recht overeind. De huisknecht, later speelde Hager ook nog de rol van bokser Lou, ‘comploteerde’ lustig mee en toen Enny hem de foto van Fred toonde en daarbij zei: “is het niet net een aap?“ Kwam hij met: “Je zal maar een aap in de Engelse tuin tegenkomen….”: Wat kleinere rollen waren weggelegd voor dokter Rintse Twijnstra en collega dokter Robin de Vries terwijl de cast op 14 werd gebracht door Burgemeester Henk de Jong en Miranda Douwsma die de rol van Bella dochter van Driekus vervulde. Kleding en decorbouw in eigen beheer uitgevoerd. Grime Raymison Gonzales en de regie in vertrouwde handen van Berry van Mierlo die na dit contact weekeinde na tien jaar het regie draaiboek over draagt aan Iemke Pieter Zeijlemaker. De bloemenhulde en staande ovatie was volkomen terecht op zowel vrijdagavond, zaterdagmiddag als zaterdagavond. Een prima culturele belevenis op de Harlinger Dokkade in het Entrepot theater aan het water…..

Geschreven door Joop van der Heide

Benieuwd naar de foto’s? Check hier het fotoalbum van Drie is teveel